- INTEGRACJA SENSORYCZNA – Diagnoza procesow integracji sensorycznej
Integracja sensoryczna jest procesem określającym prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami.
Na tej podstawie tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną.
Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym i trwa do około 7 roku życia. Nierozwinięcie określonych umiejętności w kolejnych stadiach rozwoju powoduje powstawanie trudności w funkcjonowaniu i zachowaniu dziecka.
Terapia integracji sensorycznej jest prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza.
Na podstawie informacji uzyskanych z diagnozy terapeuta przygotowuje indywidualny program terapeutyczny dla dziecka oraz wskazówki terapeutyczne dla rodziców, które powinni realizować w domu. Diagnoza składa się z trzech spotkań. Każda wizyta trwa 60 min.
Diagnoza obejmuje:
Wywiad z opiekunem, na którym terapeuta będzie pytał o rozwój dziecka w okresie: płodowym, okołoporodowym i po urodzeniowym; czas osiągania „kamieni milowych” w obszarze rozwoju ruchowego, poznawczego i mowy, stan zdrowia.
Przeprowadzenie Testów Południowo-Kalifornijskich lub Standaryzowanych Polskich Testów Diagnostycznych, które oceniają między innymi: planowanie ruchu, różnicowanie wrażeń dotykowych, naśladownictwo ruchowe, równowagę, koordynację wzrokowo-ruchową.
Przeprowadzenie obserwacji klinicznej, która ocenia między innymi lateralizację, odruchy, napięcie mięśni, pracę gałek ocznych, poziom pobudzenia systemu przedsionkowego.
Obserwacje dziecka w czasie jego swobodnej i zaplanowanej aktywności oraz reakcji dziecka na proponowane zadania ruchowe z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu.
Przekazanie i omówienie pisemnej diagnozy SI wraz z zaleceniami.
Pierwsze dwa spotkania odbywają się z udziałem dziecka, na trzecim spotkaniu odbywa się omówienie diagnozy, na którym uczestniczy tylko rodzic.
Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań.
Terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.
- TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH TUS SST ( social skills training)- Regularne zajęcia w kameralnych grupach
Trening umiejętności społecznych polega na nabywaniu i podnoszeniu konkretnych umiejętności społecznych, czyli konkretnych zachowań stosownych do zaistniałej sytuacji, ale także na zastępowaniu zachowań nieadekwatnych. W treningu nie uczymy zachowań zbędnych, koncentrujemy się przede wszystkim na tych, które są potrzebne „tu i teraz”. Trening dotyczy interakcji z ludźmi z kręgu naszych uczestników, w miejscach, w których nasz uczestnik żyje. Dokładna analiza zachowania oraz określenie potencjału uczestnika pozwala nam nakreślić ścieżkę pracy zaczynającą się od zachowań najbardziej problemowych dla środowiska uczestnika. Wówczas trener wie, na co przede wszystkim zwrócić uwagę i skupić się w pierwszej kolejności.
- TERAPIA RĘKI – Wsparcie i terapia dzieci i młodzieży
Polega na usprawnianiu motoryki małej czyli ruchów precyzyjnych dłoni i palców.
Terapia jest wskazana, gdy zauważymy, że dziecko:
-ma nieprawidłowe napięcie mięśniowe – wyraźnie obniżone lub podwyższone, szczególnie w obrębie obręczy barkowej, ale również innych części ciała
-nie potrafi prawidłowo siedzieć przy stole, garbi się, pochyla na jedną stronę
-kręci się, jest w ciągłym ruchu, dociska dłonie do blatu, siada na dłoniach
-nie potrafi trafić do celu
-nie lubi rysować
-nie lubi zabaw manipulacyjnych i wymagających precyzyjnego dopasowywania
-ma kłopoty z cięciem, lepieniem, wiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików
-ma problemy z nauką i wykonywaniem czynności samoobsługowych
i czynności dnia codziennego, wykonuje je zbyt wolno lub zbyt szybko
-posługuje się prawą i lewą ręką w jednakowym stopniu
-wykazuje niechęć do dotykania niektórych faktur
-ma nieprawidłowy chwyt pisarski- zbyt luźno lub zbyt mocno trzyma długopis, kredkę, nieprawidłowo – za słabo lub za mocno dociska go do kartki
Celem terapii ręki jest:
-dostarczanie wrażeń dotykowych
-usprawnianie motoryki dużej i małej
-zrównoważenie napięcia mięśniowego
-doskonalenie koordynacji ruchowej
-poprawa stabilizacji centralnej
-doskonalenie koordynacji obustronnej
-doskonalenie koordynacji wzrokowo – ruchowej
-doskonalenie umiejętności przekraczania linii środkowej ciała
-doskonalenie umiejętności wykonywania ruchów izolowanych
- ZAJĘCIA WSPOMAGAJĄCE DLA UCZNIÓW EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ – Pomoc w nauce dla dzieci z klas 1 – 3
- KONSULTACJE – dla dzieci i rodziców